H ΑΛΚΑΛΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ

H Αλκαλική διατροφή (alkaline diet) σκοτώνει τον καρκίνο;

  Τα τελευταία χρόνια σε πολλές ιστοσελίδες αλλά και σε τίτλους βιβλίων αναφέρεται ότι η αλκαλική διατροφή (τρόφιμα που δημιουργούν αλκαλικό περιβάλλον στο στομάχι) μπορεί να πολεμήσει τον καρκίνο και ίσως και να τον θεραπεύσει ακολουθώντας τον κανόνα στη λήψη τροφών 85% αλκαλικές τροφές, 25% όξινες. Η παραπάνω άποψη προέκυψε από τη μελέτη του μεταβολισμού του καρκίνου και συγκεκριμένα από τον τρόπο που εξοικονομεί ενέργεια.

Τα δεδομένα

Γνωρίζουμε ήδη από τις μελέτες του Otto Warburg to 1931 ότι τα καρκινικά κύτταρα χρησιμοποιούν το αναερόβιο κυρίως μονοπάτι για παραγωγή ενέργειας (αντί για το κύκλο του Krebs) παρότι αποδίδει λιγότερο ενεργειακά. Το ίδιο συμβαίνει και στους αθλητές μετά από έντονη άσκηση, όταν καταναλώνουν γρήγορα τα ενεργειακά αποθέματα και καθώς δημιουργούνται συνθήκες υποξίας παράγουν αναερόβια ενέργεια. Κατά την αναερόβια διαδικασία παραγωγής ενέργειας παράγεται γαλακτικό οξύ το οποίο δημιουργεί όξινο περιβάλλον (το οποίο προκαλεί και την αίσθηση κόπωσης στους αθλητές). Συγκεκριμένα μείωση του PH κάτω από 7 θεωρείται όξινο περιβάλλον.

 Ήδη είναι γνωστό ότι ο οργανισμός για να μπορέσει να διατηρήσει το εσωτερικό του περιβάλλον σταθερό έχει αναπτύξει μια σειρά από πολύπλοκους μηχανισμούς οι οποίοι ονομάζονται ομοιοστατικοί (η αγγλική λέξη για την ικανότητα αυτή του οργανισμού, που έχει ελληνική ετυμολογία είναι homeostasis). Έτσι ο οργανισμός διατηρεί σταθερή τη θερμοκρασία του (36,6) το pH (7,4 ελαφρά αλκαλικό με μικρές διακυμάνσεις από άτομο σε άτομο), τη συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα κα. Για τον ίδιο λόγο η μικρή ή μεγάλη κατανάλωση ζάχαρης (όχι σε ακραίες καταστάσεις) εξισορροπείται από εσωτερικούς μηχανισμούς έτσι ώστε να υπάρχει μια σταθερότητα ανεξάρτητα από τη διατροφή.   

  Όλες οι τροφές πέπτονται στο στομάχι όπου το pH είναι όξινο (pH4) και διασπώνται σε μικρότερα μόρια (αμινοξέα, λιπαρά οξέα, πεπτίδια απλά σάκχαρα). Στη συνέχεια περνούν στο λεπτό έντερο όπου το pH είναι αλκαλικό (pH about 8.5),  εξαιτίας των ενζύμων που εκκρίνονται από το πάγκρεας συνεχίζοντας τη διάσπαση των ουσιών πριν απορροφηθούν. Στο παχύ έντερο το pH είναι ελαφρά όξινο.  Aν κάποιος προσλαμβάνει αλκαλικές τροφές τότε το στομάχι εκκρίνει περισσότερο υδροχλωρικό οξύ έτσι ώστε να διατηρείται το ph στο 4. Οι ενώσεις στο στομάχι που κάνουν το υδροχλωρικό οξύ (HCl) είναι το (διοξείδιο του άνθρακα (CO2), νερό (H2O), και το χλωριούχο νάτριο (NaCl) ή το χλωριούχο κάλιο (KCl).

NaCl + H2O + CO2 = HCl + NaHCO3, ή
KCl + H2O + CO2 = HCl + KHCO3

Επομένως ένα από τα παραπροϊόντα της παραγωγής υδροχλωρικού οξέος είναι το όξινο ανθρακικό νάτριο (NaHCO3) ή όξινο ανθρακικό κάλιο (KHCO3), τα οποία μεταφέρονται στην κυκλοφορία του αίματος.

Αλκαλικές και όξινες τροφές

Τα τρόφιμα που είναι αλκαλικά είναι γενικά οι σαλάτες και τα λαχανικά ενώ οι όξινες τροφές είναι η ζάχαρη, τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα και ακόρεστα λιπαρά, το κρέας, τα γαλακτοκομικά, η μαγιά, τα αεριούχα ποτά, τα σνάκς οι σοκολάτες, το αλκοόλ κλπ ανήκουν στις όξινες τροφές και τα "καλά τρόφιμα". Τη μεγαλύτερη σύγχυση στην κατηγοριοποίηση αυτή την προκαλούν τα φρούτα, τα οποία παρά τα πολλά θρεπτικά συστατικά και τις βιταμίνες που περιέχουν, έχουν και πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη έτσι έχουν όξινη επίδραση στο σώμα μας. Έτσι τα περισσότερα φρούτα ανήκουν στις όξινες τροφές με εξαίρεση το αβοκάντο, το λάιμ, το καρπούζι και η ντομάτα ενώ αντίθετα με την κοινή άποψη ο χυμός λεμονιού  στο στομάχι μετατρέπεται σε ένα ιδιαίτερα αλκαλικό υγρό

Τα επιστημονικά ευρήματα

    Ενώ είναι πολύ δύσκολο να αλλοιωθεί το pH του οργανισμού αυτό φαίνεται να συμβαίνει στα ούρα και στο σάλιο. Συγκεκριμένα έχει διαπιστωθεί μείωση του pH (όξινο) σε διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνες μετά από τη μελέτη σε 1051 άτομα (Ιαπωνία) όπου η διατροφή συγκρίθηκε με μια σειρά βιοχημικών δεικτών (λιπίδια, χοληστερόλη, γλυκόζη αίματος) το ιστορικό των ασθενών και την υπέρταση ( Otsuki και συν 2011) και συνδέθηκε με το μεταβολικό σύνδρομο.

Μελέτη όμως από τους Lina BA και Kuipers (2004) σε αρουραίους στους οποίους χορηγήθηκε για 30 μήνες KHCO(3) (αλκαλική διατροφή) και  NH(4)Cl (όξινη διατροφή) στην ανάπτυξη όγκων δεν έδειξε διαφορά μεταξύ των πειραματόζωων . Αντίθετα σε παλαιότερη μελέτη (1999) από Lina και van Garderen-Hoetmer A.  είχε δειχθεί ότι τόσο η αλκαλική όσο και η όξινη διατροφή συνεισφέρουν σε μια επιδείνωση του όγκου της κύστης σε αρουραίους.

    Επομένως προς το παρόν προκύπτει ότι άμεση εξάρτηση της ανάπτυξης του καρκίνου με την αλκαλική ή όξινη διατροφή δεν παρατηρείται αν και η αλκαλική διατροφή συνδέεται με τη κατανάλωση λαχανικών και τροφών που θεωρούνται αντιοξειδωτική και άρα αντικαρκινική διατροφή ενώ η κατανάλωση όξινης διατροφής συνδέεται με το μεταβολικό σύνδρομο (διαβήτη, υπέρταση, υπερχοληστεροναιμία) που έτσι κι αλλιώς συνδέονται με θέματα της γενικότερης υγείας. Επιπλέον η αλκαλική διατροφή δεν εξηγεί γιατί η κετογενική δίαιτα (κατανάλωση λιπών και πρωτεϊνών και όχι πολλών υδατανθράκων) που θεωρείται όξινη εμφανίζει αντικαρκινική δράση.